Mikropolaryzacja mózgu (tDCS) to jedna z najbardziej obiecujących metod terapeutycznych współczesnej medycyny. Zyskuje coraz większe uznanie w Polsce i na świecie, znajdując zastosowanie w leczeniu różnorodnych zaburzeń neurologicznych. Nic dziwnego – ta nieinwazyjna technika łączy w sobie wysoki poziom bezpieczeństwa i dobrą skuteczność, otwierając nowe możliwości w dziedzinie terapii mózgu.

W niniejszym artykule mgr Marzeny Mądrzak-Białek dowiesz się czym charakteryzuje się mikropolaryzacja. Przeczytasz o wpływie aktywności pacjenta na wyniki terapii. Poznasz praktyczne wskazówki dotyczące prowadzenia terapii.

MIKROPOLARYZACJA MÓZGU

Mikropolaryzacja mózgu (tDCS), czyli przezczaszkowa stymulacja mózgu prądem stałym o niskim natężeniu do 4mA, to nowoczesna metoda neurostymulacji, która zdobywa coraz większą popularność w terapii zaburzeń neurologicznych, jak również psychiatrycznych. Polega na zastosowaniu bardzo niskich prądów stałych, które oddziałują na określone obszary mózgu za pomocą elektrod umieszczonych na skórze głowy.

Na czaszce pacjenta umieszcza się dwie elektrody (Anoda oraz Katoda).
Anoda powodując depolaryzację błony komórkowej, zwiększa pobudliwość neuronalną, natomiast Katoda powodując hiperpolaryzację błony komórkowej, zmniejszając pobudliwość neuronów.

Celem terapii jest modulacja aktywności neuronalnej – czyli pobudzanie lub hamowanie funkcjonowania określonych struktur mózgowych.

CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA SKUTECZNOŚĆ TERAPII tDCS

Skuteczność terapii tDCS zależy od wielu czynników. Chociażby od obszaru poddanego stymulacji, czasu trwania tej stymulacji, natężenia prądu, ale co bardzo ważne – aktywności pacjenta.

Podczas mikropolaryzacji mózgu zachodzą procesy neuroplastyczne – mózg staje się bardziej podatny na zmiany, uczenie się i tworzenie nowych połączeń nerwowych. Właśnie dlatego niezwykle ważne jest, aby w trakcie sesji pacjent był zaangażowany w odpowiednie działania, które będą wzmacniać terapeutyczne działanie prądu.

W uproszczeniu – mikropolaryzacja przygotowuje mózg na naukę, a zadaniem pacjenta oraz oczywiście terapeuty jest tę szansę odpowiednio wykorzystać. W trakcie trwania stymulacji mózgu powinno się zatem aktywować pacjenta, aby wykonywał czynności poznawcze, ruchowe bądź umysłowe.

W zależności od celu terapii, pacjent może być proszony o wykonywanie zadań stymulujących pamięć, uwagę, logiczne myślenie lub język (np. układanie słów, liczenie, czytanie zdań, zagadki logiczne, krzyżówki, memo). Dla dzieci z trudnościami rozwojowymi mogą to być proste gry edukacyjne, układanki lub karty obrazkowe. Z kolei ćwiczenia ruchowe szczególnie polecane są podczas stymulowania obszarów motorycznych, np. manipulacje rękami, rysowanie, zabawy manualne, ćwiczenie równowagi, nauka chodzenia. To ważne w terapii pacjentów po udarach, osób po wypadkach komunikacyjnych lub dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD)

U pacjentów z zaburzeniami mowy (np. afazją, opóźnionym rozwojem mowy) mikropolaryzacja mózgu często łączona jest z terapią neurologopedyczną, czy też elektrostymulacją logopedyczną. Dzięki jednoczesnej stymulacji mózgu i pracy nad mową efekty mogą pojawić się dużo szybciej.

Zdarza się, iż celem terapii jest zmniejszenie napięcia emocjonalnego, redukcja lęku. W takich przypadkach pacjent może słuchać relaksującej muzyki, oglądać filmy, koncentrować się na oddechu lub chociażby ćwiczyć jogę.

Ciekawym uzupełnieniem terapii tDCS jest prowadzenie równocześnie neurorehabilitacji za pomocą urządzenia Cyber-Oko. Urządzenie to angażuje różne części mózgu: śródmózgowie, korę ciemieniową, korę przedczołową, korę wzrokową.

PODSUMOWANIE

Aktywność pacjenta zawsze powinna być dostosowana do jego wieku, stanu zdrowia, możliwości poznawczych oraz celu terapii. W przypadku dzieci – ważna jest forma zabawy, która przyciąga uwagę i jednocześnie stymuluje mózg. U dorosłych – zadania mogą mieć charakter bardziej intelektualny lub rehabilitacyjny.

Terapia mikropolaryzacji mózgu jest to skuteczna metoda wspierająca rozwój neurologiczny, ale jej efektywność znacząco wzrasta, gdy pacjent aktywnie uczestniczy w sesji. Odpowiednio dobrane ćwiczenia i aktywności pomagają utrwalać pozytywne zmiany w mózgu oraz przyspieszają proces terapii.

AUTORKA: Terapeutka z wieloletnim doświadczeniem w pracy z dziećmi, mgr Marzena Mądrzak-Białek, wykładowczyni Centrum Edukacji AKSON